دست نوشته ها
دست نوشته ها

دست نوشته ها

آیا اینستاگرامی ها منگل و فضول هستند؟!


منگل و فضول بودن اولین ذهنیتی بود که نسبت به کاربران اینستاگرام داشتم و سالها پیش تونستم پس از چندساعت عضویت در اینستا و ارسال فقط ۳ عکس از دره های توچال در گالری اینستا، با همین ذهنیت بیمار بودن کاربرانش از این شبکه اجتماعی وقت تلف کن دور بشوم، شبکه ای اجتماعی با کاربران منگلی که عقده لایک شدن دارند و برای دیده شدن و جذب فالوور با جنازه ی توی مرده شور خونه هم سلفی میگیرند. عده ای دیگر از کاربران فضولش که مدام باید چک کنند ببینند فلان گاو پیشونی سفید اینستاگرام امشب رژ لب چی زده، ناهار کدوم رستوران سلفی انداخته و...

پ.ن:
نصف عمرمون تو خواب و استراحت و حمام و مستراح و ترافیک میگذره با این وصف حیف نیست بقیه عمر کوتاهمون هم، تو اینستا و دیگر شبکه های اجتماعی بگذره و وقت و چشمانی که باید بخاطر مطالعه و کتاب خوندن استفاده و ضعیف بشه تو این شبکه های سرکاری، تلف و کور بشه؟


جمعی از مُنگل های اینستاگرام


مطالب مرتبط:



ابتلا به افسردگی در شبکه‌ های اجتماعی

ابتلا به افسردگی در پی گشت‌ و گذار در شبکه‌ های اجتماعی


 افرادی که روزانه بیش از دو ساعت در شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند، سه برابر بیشتر از دیگران در معرض احساس تنهایی، انزوا و ابتلا به افسردگی قرار دارند. 


تازه‌ترین مطالعات محققان نشان داده، افرادی که در طول روز بیش از دو ساعت از فضای مجازی استفاده می‌کنند تا سه برابر بیش از دیگران به احساس انزوا و افسردگی دچار می‌شوند. 


 بر اساس این تحقیقات، افرادی که روزانه بیش از دو ساعت از وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی نظیر تلگرام، اینستاگرام، توییتر و فیسبوک می‌گذرانند، تا حد زیادی احساس تنهایی می‌کنند و خود را جدا از دیگران می‌بینند. 


 بسیاری از پزشکان علائمی همچون اضطراب، افسردگی و برخی اختلالات روانی را در افرادی که زمان زیادی را صرف استفاده از اینترنت و شبکه های اجتماعی می‌کنند مشاهده کرده‌اند. فرد در این حالت ارتباط چهره به چهره را کم کم از دست خواهد داد، به سوی انزوا کشیده خواهد شد، از هم ‌صحبتی با دوستان فراری می‌ شود و دچار حالاتی نظیر خجالت، اضطراب و استرس خواهد شد. 


 در طی پژوهشی مشخص شد، افرادی که شبکه‌های اجتماعی را در هفته 58 بار یا بیشتر چک می‌کنند سه برابر بیشتر از افرادی که در طول هفته تنها 9 بار شبکه‌های اجتماعی را رصد می‌کنند در خطر ابتلا به افسردگی و حس تنهایی و انزوا قرار دارند. 


دانشمندان دانشگاه پیتزبورگ باور دارند، حداقل از هر 4 جوان یک نفر به شبکه‌های اجتماعی اعتیاد دارد؛ وابستگی جوان‌ها به فضای مجازی علاوه بر بروز مشکلات بسیار در خانواده‌ها آمار جرم، جنایت، افسردگی و طلاق را زیاد کرده و روند صعودی به آنها داده است. 


مشکلات فردی که به دلیل خلأهای روحی خود در شبکه‌های اجتماعی عضو می‌شود پس از مدت کوتاهی چند برابر شده و فرد را دچار احساس انزوا و تنهایی می‌کند. 


دانشگاه پیتزبورگ، یک دانشگاه عمومی با بیش از 7000 دانشجو است که در «پیتزبورگ» ایالت «کانزاس» قرار دارد.


مطالب مرتبط:



سلفیتیس چیست؟

اخیرا، انجمن روان پزشکی آمریکا APA، تمایل عکس گرفتن از خود و یا همان عکس سلفی را به عنوان اختلال روانی تایید کرده است که آن را با اصطلاح «سلفیتیس» (selfitis)، نامیده اند.


سلفیتیس چیست؟


تعریف: «تمایل وسواسی- اجباری برای گرفتن عکس از خود و فرستادن آن در شبکه‌های اجتماعی، تا بتوانند کمبود عزت نفس و شکاف حاصل از فقدان صمیمیت را جبران نمایند و در سه سطح رده بندی می شود: لب مرزی، حاد و مزمن.»


۱- اگر روزی سه تا عکس سلفی از خود می‌گیرید، اما آنها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک نمی‌گذارید، در رده‌ی سلفیتیس لب مرزی قرار می‌گیرید.

۲- اگر روزی حداقل سه عکس از خودتان را به این شبکه‌ها ارسال می‌کنید، دچار اختلال سلفیتیس حاد هستید.

۳- اگر اشتیاق غیر قابل کنترلی برای گرفتن روزانه شش عکس از خود و ارسال آنها را تجربه می‌کنید، شما دچار اختلال سلفیتیس مزمن هستید.


ریشه‌های بیماری سلفیتیس را می‌توان در تعارض فرد با محیط و جامعه برای حل بحران در زمینه برقراری ارتباط و یا حل نیازهای مورد توجه قرار گرفتن و مورد محبت قرار گرفتن که در هرم نیازی مازلو بحث شده است، یافت. افرادی با مشخصه‌های «توجه‌طلب با اعتماد به‌ نفس پایین»، «خودشیفته‌ها»، «افراد دوری گزین»، «افرادی که به دنبال آخرین مد هستند»، «وابستگی ایجاد شده به دنبال انتشار عکس و دریافت لایک که با تغییر در سیکل ترشح هورمون‌ ها از جمله دوپامین دارد»… یافت. به عبارتی در یک کلام یکی از اختلالاتی که این پدیده می‌تواند به همراه داشته باشد «خودشیفتگی دیجیتالی» می‌تواند باشد. این مساله در جامعه تا به جایی رفته که حتی بعضی افراد سلفی با جسد عزیزان، سلفی زیر تابوت نیز می گیرند.


مطالب مرتبط: