آدرس کیهانی ما

آدرس کیهانی ما از پایین به بالا:
جهان هستی، ابرخوشه کهکشانی لانیکیا، ابرخوشه کهکشانی سنبله، گروه محلی کهشان ها، کهکشان راه شیری، بازوی شکارچی کهکشان راه شیری، منظومه خورشیدی و بالاخره ۱۵۰ میلیون کیلومتر دورتر از خورشید زمین زیبا و کوچک ما که در برابر اقیانوس عظیم کیهانی قطره ای بیش نیست.

پ.ن:

این آدرس کیهانی صرفآ جهت اینست که بدانیم کجای جهان هستی واقع شده ایم و لزومی ندارد برای قبض برق و غیره و یا برای آدرس دادن به پیک ها و آشنایان از این نوع آدرس دهی استفاده کنیم.

کشف کهکشانی پر از طلا

دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست برای اولین ‌بار موفق به کشف کهکشان نادر از جنس فلزات سنگین و گرانبها مثل طلا، پلاتین و نقره شدند. دانشمندان معتقدند که فلزات سنگین مثل طلا، پلاتین و نقره در گروه عناصر r-process قرار دارند که در فرایند فروپاشی هسته‌ ابرنواخترها ساخته می‌شوند. در واقع کشف اولین کهکشان مملو از فلزات سنگین نه تنها خود یک دستاورد بزرگ تلقی می‌شود بلکه می‌تواند سرنخی برای حل معمای فرایند تشکیل عناصر سنگین نیز باشد. با اینکه ماهیت اکثر عناصر ارزشمند موجود در جدول تناوبی مثل طلا، نقره و پلاتین در طول بیش از 6 دهه برای دانشمندان ناشناس مانده است، اما با کشف کهکشان مملو از عناصر سنگین می‌توان خاستگاه این عناصر را در کیهان شناسایی کرد. پژوهشگران معتقدند که دلیل ارزش بالای عناصری مثل طلا، نقره، پلاتین و اورانیوم، عدم وجود پروسه تولید این عناصر در زمین و منظومه شمسی است، چرا که این عناصر در فرایند سنتز هسته‌ای و در جریان برخورد و انفجار ستاره‌های نوترونی چگال با سرعت بسیار بالا تولید شده و از طریق سنگ‌های آسمانی در زمان تشکیل منظومه شمسی به سیاره آبی ما منتقل شده‌اند. کهکشان کوتوله حاوی عناصر سنگین با نام Reticulum II در فاصله 100 هزار سال نوری از زمین قرار دارد. پدیده ساخت عناصر سنگین برای اولین ‌بار در سال 1957 توسط فیزیکدانان مطرح شد. در این پدیده نوترون‌ها تحت تاثیر دمای غیرقابل تصور به سرعت در هسته‌ی عناصر منتقل شده و عناصر سنگین‌تر از آهن را می‌سازند. پروفسور آنا فربل، متخصص فیزیک از موسسه فناوری ماساچوست عنوان کرد: مهم‌ترین دلیل کمیابی عناصر سنگین و خاص مثل طلا، خاستگاه دوردست این عناصر است، چرا که این عناصر در جریان برخورد سریع ستاره‌های نوترونی با سرعت غیرقابل تصور تشکیل می‌شوند. وی در ادامه افزود: فرایند تولید عناصر سنگین تا حدی انرژی‌بر است که نمی‌توان آنها را در پیشرفته‌ترین آزمایشگاه‌های جهان تولید کرد.

پ.ن:

هیچی دیگه تا دانشمندا بتونن وسیله ای اختراع کنند که بشه باهاش این فاصله ی طولانی صد هزار سال نوری رو طی کرد خانما پَر پَر شدن!